Bakemono no Ko to film anime z 2015 roku stworzony przez Studio Chizu, które w swoim dorobku ma jeszcze dość popularne swego czasu w Polsce Wilcze dzieci(najwidoczniej mają słabość do furry). Opowiada on o dziewięcioletnim chłopcu imieniem Ren, którego matka ginie w wypadku, ojciec z powodu rozwodu jest nieobecny w życiu chłopca i ten ma trafić do rodziny jego matki. Chłopiec wolałby zamieszkać ze swym ojcem i nie podoba mu się wyraźny sprzeciw rodziny, nie podoba mu się ignorowanie jego zdania, jego woli co doprowadza do ucieczki chłopaka. Błąkając się samotnie po Shibuyi spotyka w bocznej uliczce tajemniczą postać, która okazuje się być bestią - antropomorficznym niedźwiedziem imieniem Kumatetsu, który potrafi mówić i jego kompana(jak łatwo się domyślić on też jest bestią). Potwór, któremu twardy charakter chłopaka najwyraźniej się spodobał proponuje by Ren poszedł z nim. Towarzysz bestii starając się wybić mu ten pomysł z głowy odprowadza go jak najszybciej od chłopaka. Ren zaintrygowany dziwnym spotkaniem rusza śladami dwójki potworów i wkrótce trafia do świata znajdującego się gdzieś obok świata ludzi, do świata zamieszkałego w całości przez antropomorficzne zwierzęce istoty.
Ważnym elementem kultury mieszkańców dziwnego świata są sztuki walki i jak szybko dowiaduje się młodzieniec, Kumatetsu jest uważany za jednego z najsilniejszych wojowników, a ten z pewnych powodów postanawia uczynić z chłopaka swojego ucznia. Cały szkopuł w tym, że charakter Kumatetsu jest zasadniczo bardzo podobny do charakteru Rena i spotkanie dwóch tak skrajnie i absurdalnie upartych jednostek nie wróży stworzenia zdrowej relacji pomiędzy mistrzem i jego uczniem.
 |
| Ponoć wzajemny szacunek to podstawa. |
Cały film stoi na tej dość burzliwej relacji bestii i chłopaka. Obaj są do siebie tak bardzo podobni, że nie potrafią współgrać. Jednakowoż motyw mistrza i ucznia, dążenie do stania się silniejszym jest tylko pretekstem, szkieletem na którym zbudowano historię o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, o potrzebie posiadania kogoś dla kogo jest się ważnym. Ren w bardzo młodym wieku stracił oboje rodziców, doznał przez rodzinę swojej matki swoistego upokorzenia gdy potraktowano go jak przedmiot którego zdanie się nie liczy. Kumatetsu od zawsze był sam - nie miał wzorców, całą swoją siłę, swoje zdolności wypracował od zera. Historia w Bakemono no Ko to opowieść o dwóch bliźniaczych duszach zniszczonych przez samotność, które powoli odkrywają posiadanie kogoś ważnego w swoim życiu.
Nie da się ukryć, że nie jest to anime w żaden sposób odkrywcze, ale jest to anie bardzo kompetentne. Nic tutaj nie bierze się od tak, relacja dwójki bohaterów jest burzliwa, całe wzajemne uznanie i szacunek, więź która końcu się pojawia cały czas kształtuje się na naszych oczach. Bardzo podoba mi się, że nie jest tutaj dokładnie określone kto tak na prawdę jest mistrzem, a kto uczniem - każdy z dwójki głównych bohaterów daje coś od siebie drugiemu przez co obaj wzrastają, dojrzewają, stają się kompletni. Początkowa i długo trwająca burza staje się w końcu harmonią.
 |
| Jak na anime, w którym mogłoby się wydawać ważną rolę będzie odgrywać walka tej jest tutaj stosunkowo niewiele. |
Skoro już na wstępie wspomniałem o Disneyu to wypada jakoś rozwinąć temat. Dlaczego gdy zobaczyłem AMV pomyślałem co pomyślałem? Odpowiedź jest bardzo prosta - to anime wygląda jakby wyszło od Disneya, albo przynajmniej od ludzi, którzy dużą część swojego życia spędzili pracując dla Disneya. Antropomorficzne zwierzęta to coś co najbardziej rzuca się w oczy, ale przecież w "typowym" anime też często się to spotyka więc opieranie swoje zdanie na tylko tym jest płonne. Prawda jest taka, że pierwszym co sprawiło, że pomyślałem o ww. studiu to projekt Rena - kształt twarzy czy kończyn jest bardzo Disneyowski, animacje i ekspresja na twarzach postaci też jest czymś co nieco bardziej przywodzi na myśl zachodnie animacje niźli produkcje z kraju kwitnącej wiśni.
Niemniej uważam, że ten film jest o wiele bardziej kompetentny niż produkcje giganta zachodniej animacji. które miałem okazję oglądać. Historia jest spójna i pomimo zwierzęcych postaci nie jest naiwna. Oglądając produkcje Disneya zawsze miałem wrażenie, że oglądam coś co ma wyrobić w młodych ludziach jakieś wartości, a oglądając ten film czułem, że jest to animacja, która ma zweryfikować u starszych to jak postrzegamy kształtowanie ludzi przez społeczeństwo. Nie oszukujmy się, że nie jest tak iż w tych czasach podstawą jest indywidualne dążenie do sukcesu, że miejsce dla drugiej osoby jest sukcesywnie wypierane przez "ważniejsze" osobiste cele.
Nie samą historią jednak film stoi. Strona artystyczna też jest bardzo dobra. Kreska nie jest może tak efektowna jak choćby w produkcjach Shinkaia, ale jest ładna i spójna(u Shinkaia np. postacie znacznie odcinają się od teł), kolory są odpowiednio stonowane. animacje są płynne i dopracowane i nawet cgi jest tak dobrze zrobione, że nie przeszkadza, a nawet wzbogaca całość. Jestem osobą dość mocno negatywnie nastawioną w stosunku do cgi, ale tutaj nie wypada mi narzekać. Bywają również momenty zrobione tradycyjną animacją, które piękne - małe rzeczy, które mogę spokojnie stawiać na równi z tłami Shinkaia(ciężko się do niego nie odnosić jeśli chodzi o filmy anime). Sceny walki są zadziwiająco dość spokojne jak na setting fantasy, nie mamy tutaj postaci latających w przestworzach z prędkością dźwięku, strzelającymi laserami z oczu, biegającymi po suficie. Co prawda element nadnaturalny również jest taj obecny, ale aż do końca nie gra on zbyt znaczącej roli i jest to jedyna rzecz do której mogę się przyczepić - trochę burzy odbiór całości na sam koniec. Wszelkie obecne dotychczas walki były bardzo naturalne, a przez to, że otaczała je ciekawa aura spokoju każdy cios był wręcz wyczuwalny, a dokładna i płynna animacja tylko potęgowała ten efekt. Na sam koniec rzucono coś mocno odmiennego. Nie twierdzę, że zrobiono co zrobiono źle, ale uważam, że całkowicie niepotrzebnie. Muszę jednak oddać, że wygląda to cholernie ładnie.
 |
| Grafika użyta jako łamacz kolumny tekstu. |
Ścieżka dźwiękowa jest i ładnie się komponuje. Zawsze ciężko jest mi pisać o udźwiękowieniu gdyż o ile ścieżka dźwiękowa nie jest "od czapy", albo nie wybija się jakoś wyjątkowo to odbieram ją jako integralną część całości, coś bez czego całość byłaby mocno niekompletna, coś czego brak na pewno byłby łatwo zauważalny, ale zarazem coś tak subtelnego, że łączy się od razu z całością. Przesłuchałem jednak ost w trakcie pisania tego tekstu i muszę przyznać, że jest bardzo dobry. Nie jest to może najlepszy soundtrack z anime jakie było mi dane słuchać, ale nie można odmówić Takagiemu Masakatsu talentu. Jest tutaj niewiele prostego "plumkania", które - ehhh znowu to robię - jest dość wyraźnie obecne choćby w Kimi no Na wa, za to jest tutaj większość kompletnych utworów. Podoba mi się, że utwory same w sobie przy słuchaniu potrafią oddać nastrój i uczucia towarzyszące sensowi - razem z obrazem robią świetną robotę, ale jednak potrafią same być czymś kompetentnym. Z sountrackami mam często ten problem, że pomijając utwory z wokalem ciężko mi ich słuchać. Często same dźwięki bez obrazu wydają mi się niekompletne. Tutaj tego nie czuję i bardzo przyjemne jest słuchanie tych utworów.
Warto dodać, że robota aktorów głosowych została świetnie wykonana. Przeglądając ich strony na malu zauważyłem, że sporo postaci nie ma zbyt dużego dorobku jako seiyu, a mimo poradzili sobie doskonale.
***
No i znowu tekst wyszedł zbyt długi. Podsumowując, Bakemono no Ko to produkcja bardzo dobra, którą warto obejrzeć. Produkcja kompetentna, spójna, taka która wie czym chce być od początku do końca i mimo iż może przywodzić na pierwszy rzut oka produkcje Disneya jest od nich znacznie dojrzalsza. Gorąco polecam każdemu.
Pozdrawiam,
Grizz.
A tu macie ending song z tego filmu. Coś ostatnio Mr. Children jest w modzie.
*Słowo "Disney" i odmiany padły w tym tekście stanowczo zbyt wiele razy. Dobrze, że nie jest to recenzja bo zasługiwałbym na śmierć za tak haniebne porównanie.
0 komentarze:
Prześlij komentarz